مجله علمی کافه زیرو

کلمه  ورزش برای بیشتر مردم چندان مورد علاقه نیست. این کلمه کار زیاد با لذت کمی را القا می کند مانند بیرون بردن زباله ها یا مرتب کردن تختخواب، ورزش چیزی است که به سرعت آن را تحمل و کامل می کنید. کلمه ی ورزش مرتبط با عرق ریختن و حمامی طولانی است حداقل قسمت آخر جالب است.شاید فکر کنید که ورزش چیزی است خارج از فعالیت های روزمره ی شما. اما یک روش بهتر، فکر کردن در مورد هدف تناسب اندام و جایگزین کردن کله ی فعالیت به جای ورزش است.

کلمه  تبادل، بیش از حد معناشناسی است. هر گونه افزایش میزان فعالیت جسمی (هوازی یا غیرهوازی)، هر گونه سفت شدگی یا کشش عضلات به طور مثبت با حالت سلامت فیزیکی تان در ارتباط است و چه کسی گفته که ورزش باید در سالن ورزشی باشد یا در یک زمین ورزشی با وسایل ورزشی؟ بسیاری از مردم این باور غلط را دارند که برای ورزش بایستی درگیر ورزش های سنگین شد به باشگاه رفت یا امکانات خاصی را یافت. این طور نیست.

همه ی ما می دانیم که پس از یک روز سخت کاری یا مراقبت از کودکان فرصت پوشیدن لباس ورزشی و وزنه زدن یا شش کیلومتر دویدن کم است. خوشبختانه مجبور نیستید چنین کاری کنید راهکار آن است که روش های طبیعی موجود برای انجام فعالیت ها را که در دسترس هستند و به راحتی با سبک زندگی و کار شما هماهنگ می شوند بیابید.

ورزشی که به طور هوشمندانه ای در فعالیت های فیزیکی روزمره تان استفاده شده در نزدیکی شماست. قسمت مشکل تشخیص آن در صورت برخورد است.

هیچ گاه یکباره مشغول یک برنامه یا ورزش نشوید. شاید فکر شما آماده ی آن تغییر باشد اما بدنتان نیاز به زمان بیشتری برای عادت به آن ایده داشته باشد. این راهکار در صورتی که در گذشته زندگی بی تحرکی داشته اید بیشتر اهمیت می یابد. ابتدا با پزشک تان مسئله را چک و سپس آرام شروع کنید و به مرور به زمان و انرژی ای که صرف می کنید، بیفزایید.

دوچرخه

برخلاف بسیاری از دستگاه های ورزشی، کمتر اتفاق می افتد که هنگام تمرین با دوچرخه بدنتان در وضعیت نامناسبی قرار بگیرد ولی باز هم امکان آسیب دیدگی وجود دارد. در زیر به نکات لازم برای پیشگیری از بروز ناراحتی می پردازیم:

• محل زین را تنطیم کنید. وقتی پدال دوچرخه، نزدیک ترین فاصله را با سطح زمین دارد پای شما هم باید تقریبا و نه کاملا، صاف و کشیده باشد. وقتی زانوها برای وارد آوردن ضربه به پدال، بالای آن واقع می شوند نباید درد یا ناراحتی احساس کنید. برای تمرین با دوچرخه ی خمیده، زین را به جای حرکت به بالا و پایین در دو جهت جلو و عقب تنظیم می کنید و بقیه ی اصول یکی است. در مورد دوچرخه های اسپینینگ نیز تنظیم زین به سمت جلو یا عقب انجام می شود و دستگیره ها باید به نحوی قرار بگیرند که بتوانید به جلو خم شوید و بدون به هم خوردن وضعیت مناسب بدن، آنها را در دست بگیرید.
• صفحه ی فرمان را بشناسید. باید بدانید که دوچرخه چند درجه ی شتاب دارد. بعضی از انواع آن ۱۲ درجه و بعضی دیگر تا ۴۰ درجه قابل تنظیم اند. پس اگر روی دوچرخه نشستید و دکمه ی ۶ را فشار دادید باید منتظر تمرین سختی باشید. باید به دور پای خود- تعداد دورهایی که در هر دقیقه می زنید- هم دقت کنید. بهتر است که دور پا متغیر باشد. شاید بخواهید ۵ دقیقه ی اول را با سرعت ۸۰ دور در دقیقه و ۳۰ ثانیه ی بعد را با ۱۰۰ دور در دقیقه و شتاب یکسان، رکاب بزنید و تمرین را به شکل متناوب ادامه دهید.
• تسمه ی پدال ها را طوری تنظیم کنید که کاملا به پا بچسبند- اما نه به اندازه ای که مانع از جریان خون شود. دوچرخه سواری با پدال های تسمه دار به مراتب راحت تر و پر بازده تر از پدال های بدون تسمه است. تسمه ها را جدا نکنید. این کار سبب اتلاف وقت شخصی می شود که پس از شما مجبور به نصب مجدد آنها خواهد بود.
• فقط با فشار انشگتان رکاب نزنید. در چنین حالتی امکان گرفتگی عضلات پا و ران وجود دارد. رکاب را با سینه ی پا و کل پاشنه به سمت پایین فشار دهید و آن را با روی پایتان به بالا بکشید.
• روی دوچرخه قوز نکنید. گرد کردن پشت به بروز کمردرد و گردن درد منجر می شود. بدون منقبض کردن بالاتنه، قفسه ی سینه را بالا، شانه ها را عقب و شکم را تو بدهید. برخلاف بعضی از دستگاه ها، تمرین با دوچرخه های ثابت، تمام عضلات بدن را درگیر نمی کند. بهتر است شما هم اصراری برای این کار نداشته باشید. اگر شدیدا به چپ و راست تکان می خورید دندان هایتان را به هم فشار می دهید و دستگیره ها را خیلی محکم می گیرید پس باید شتاب دوچرخه را کم کنید.
• از استحکام دوچرخه مطمئن شوید. در یکی از باشگاه های ورزشی نیویورک، بدنه ی دوچرخه ای در اثر رکاب زدن های شدید فرو ریخت و کار دوچرخه سوار با اینکه آسیب چندانی ندیده بود به بیمارستان کشید.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که تحرک روزانه در مقایسه با صِرف شرکت منظم در کلاس های ورزشی نتایج بهتری خواهد داشت و بهترین نتایج زمانی به دست می آید که فعالیت های روزمره به شکلی هماهنگ با تمرینات منظم ورزشی انجام شود.

اگر لحظه ای به میزان فعالیت های روزانه ی فردی معمولی بیندیشید به منطقی بودن این توصیه پی می برید. انسان با پیدایش امکانات رفاهی زندگی مدرن مثل دستگاه های کنترل از راه دور جاروبرقی خودکار و امثال آن تحرک زندگی را از دست داده است.

بر اساس بعضی مطالعات انجام شده امروزه یک فرد آمریکایی بیش از نیمی از روز خود را در حال نشستن روی صندلی می گذراند. حالا فکر می کنید چه اتفاقی بیفتد اگر صندلی را از زیر او بردارید و تنها ۲ ساعت مجبور به ایستادن شود.

عمل ایستادن ۱۱۵ کالری می سوزاند در حالی که میزان کالری سوزی در حالت نشسته فوق العاده ناچیز و حدود ۸۰ کالری در هر ساعت است. روزانه ۷۰ کالری دیگر را هم در صورتی که جایی برای نشستن در اتوبوس و مترو پیدا نکند می سوزاند که روی هم ۵۰۰ کالری در هفته یا ۲۶۰۰۰ کالری در سال می شود که برابر با ۳ کیلوگرم کاهش وزن یا دست کم جلوگیری از ۳ کیلوگرم افزایش وزن است. این ها همه در حالی است که این شخص حتی به تردمیل نزدیک هم نشده است.

شما می توانید حتی با راه رفتن درحین مکالمه ی تلفنی بالا رفتن از پله به جای استفاده از پله برقی، پارک کردن ماشین در محلی دور از مقصدتان، کالری بیشتری بسوزانید. این ها نکات مهمی هستند که شاید تاکنون توجه چندانی به آن نکرده اید همچنین اگر اتومبیل تان را به جای بردن به کارواش خودتان بشویید اجناس را به جای سفارش تلفنی خودتان از فروشگاه محل بخرید و بسیاری از کارهای دیگر را انجام دهید خواهید دید که حتی بدون پوشیدن لباس ورزش میزان زیادی کالری سوزانده اید. ما حتی یک لحظه هم قصد منصرف کردن شما از آغاز یک برنامه ی منظم ورزشی را نداریم و برعکس معتقدیم که داشتن زندگی هر چه فعال تر تاثیرات مثبتی روی عملکرد قلب، عضلات و اندازه ی دور کمر شما خواهد داشت. حالا اگر حتی برای رفتن تا فروشگاه سر خیابان هم انگیزه ندارید و مایحتاجتان را تلفنی سفارش می دهید یک دستگاه قدم شمار به کمرتان ببندید تا انگیزه ی کافی را به دست آورید.

اجرا یا عملکرد ورزشی ورزشکار امری بسیار پیچیده است که عوامل فیزیولوژیک و روانشناختی (جسمانی و روانی) از جمله وضعیت تغذیه، عملکرد CNS، قدرت و مهارت، شرایط محیطی و تولید انرژی آن را تحت تاثیر قرار می دهند.

عوامل فیزیولوژیک تا حد زیادی بر اجرای جسمانی و مغزی ظرفیت متابولیک تولید انرژی از مواد غذایی و قدرت و استقامت عضلانی موثرند.

کنترل عصبی فعالیت جسمانی چگونگی پردازش اطلاعات و ارسال سیگنال های عصبی از CNS به عضلات، تحت تاثیر عوامل روانشناختی نیز قرار می گیرد. دستگاه عصبی باید توانایی پردازش اطلاعات وارسال فرمان مناسب به سراسر بدن بخصوص عضلات در حال کار را بوسیله ی یک سیستم نوترانسمیتری دقیق، پیچیده و پر کار داشته باشد. سازگاری های بیولوژیک حاصل از تمرین و تغذیه از عوامل اصلی تاثیرگذار بر عملکرد این دو دستگاه می باشند.

حرکت بدن بوسیله ی تحریک عضله و در نتیجه انقباض آن میسر می شود. عضلات بخودی خود منقبض نمی شوند بلکه برای منقبض شدن به پیامهایی که از طریق اعصاب حرکتی از مغز دریافت می کنند وابسته اند.

سلامت اناتومیکی و فیزیولوژیکی نرونها، نروترانسمیترها و سلول های زمینه در پردازش دقیق اطلاعات حسی- حرکتی و صدور فرمان مناسب برای انقباض عضلات و ارسال پام به صورت سیگنالهایی از مغز به طور مطلوب و موثر به عضلاتی که لازم است منقبض شوند بسیار مهم و حیاتی است.

اگر استیل کولین به مقدار کافی از انتهای عصب ترشح نشود و به غشای خارجی سلول عضلانی نپیوندد سلول عضلانی تحریک نشده و منقبض نمی شود. حتی اگر به مقدار کافی ذخیره ی انرژی یعنی کربوهیدرات، آنزیمها، ATP و دیگر مواد ضروری برای انقباض در دسترس داشته باشد.

استیل کولین به سلول های عصبی اجازه می دهد که با مغز با یکدیگر و با سلول های عضلانی ا رتباط برقرار کنند لذا در صورت در دسترس نبودن آن عضلات پای ورزشکار همانند نوارهای چرمی بی فایده ای اطراف پای او را احاطه کرده اند.

مگر اینکه بوسیله ی سلول های عصبی از طریق ترشح مقدار کافی استیل کولین امر به انقباض شوند و ورزشکار را به فعالیت و اجرای ورزشی تا انتهای مسابقه وادارند.